Welkom bij mijn allereerste verhaal, waarvan er nog velen zullen volgen. Wellicht weet je dit verhaal al, maar dit verhaal is voor de mensen die hem nog niet kennen. Ik neem je mee op avontuur, want ik durf hem niet alleen aan te gaan. Graag geef ik jullie een kijkje in mijn leven en bereid ik mij samen met jullie voor op de behandeling in Moskou. Maar eerst heel cliché, hoe het allemaal begon.
9 februari 2020 werd ik wakker met een wazig zicht aan mijn linkeroog. Ik weet nog dat ik dacht: ik zal er wel op gelegen hebben! Ik ben iemand die niet snel naar een huisarts rent en had nog een afspraak staan op vrijdag 14 februari bij de huisarts voor mijn bloedwaarden. Ik dacht het wel te rekken tot die tijd en had met mezelf afgesproken, dat als het niet binnen deze dagen wegging, ik het zou bespreken met de huisarts. Dit werd dinsdag 11 februari al met spoed, omdat mijn rechteroog ook uit dreigde uit te vallen. Uit het niets werd het rechteroog namelijk dik. Ook bij deze huisarts die middags dienst had benoemde ik mijn linkeroog, maar leek daar niet zo van onder de indruk te zijn. Mijn rechteroog, was in ieder geval een allergische reactie, onverklaarbaar. De week vorderde en ben gewoon gaan autorijden en gaan werken. Op vrijdag 14 februari reed ik gewoon op mijn dooie gemakkie, met de auto naar de dokterspraktijk. Daar ging het helemaal niet meer over de bloedwaarden, maar was mijn linkeroog het middelpunt.
‘Je gaat met spoed vandaag gezien worden door een oogarts! zegt de huisarts’. ‘Hoe ben je hier gekomen eigenlijk? ’Met de auto zei ik heel voorzichtig’. ‘Je gaat nu met de auto voorzichtig naar huis en met een uur wil de oogarts je zien in Alkmaar zei de huisarts’. Bij de oogarts aangekomen met enige haast, want Alkmaar ligt hier 45 min vandaan. Die constateerde, na een aantal testen, een Neuritis Optica, een oogzenuwontsteking. ‘Over twee weken wil ik je terugzien, als het dan nog niet beter is gaan we verdere maatregelen treffen, aldus de oogarts’. En zo ging ik naar huis met totaal geen gedachte dat dit het begin was van de rollercoaster waar wij instapten.
Twee weken later constateerde de oogarts een nog verdere achteruitgang van mijn zicht. Ik had 10% zicht met mijn linkeroog. De oogarts vertelde wel voorzichtig, dat hij dacht aan andere aandoeningen. Daarvoor wilde hij mij doorsturen naar de neuroloog en naar de MRI-scan. Ook toen ging er nog geen lampje branden, behalve dat ik dacht: ik heb een hersentumor ofso! In de MRI, met mijn hoofd vol enge gedachten, want de koptelefoon met muziek deed het niet. Het duurde voor mijn gevoel uren en toen ik uiteindelijk naar buiten geschoven werd, spoten ze het contrast in. Wat een telleurstelling, want ik dacht dat ik klaar was. Anderhalfuur uur lag ik stil in het apparaat en kon alleen maar denken: het is niet goed Ash, het is niet goed.
2 maart 2020 kreeg ik de diagnose. ‘Ik zal maar gelijk eerlijk zijn en niet een heel verhaal er omheen draaien, zei de dokter’. Je hebt MS. Het bevestigde mijn grootste angsten, verloor in een klap mijn grootste dromen. De avond ervoor wist ik dat de uitslag natuurlijk al bekend zou zijn. Ik keek nietsvermoedend en heerlijk impulsief in mijn dossier. Daar zag ik de uitslag al staan, dus ik wist wat de dokter mij de volgende dag ging vertellen. Toch kwam de informatie niet binnen, totdat de dokter het recht in mijn gezicht zei. Je hebt MS! Covid-19 diende zich ook in die periode aan in Nederland, waardoor starten met medicatie te risicovol was. Mijn gezichtsvelduitval was dus een SCHUB, zo noemen ze de aanvallen die je krijgt. En zo sta je weer buiten, en denk je alleen maar: ik ga echt niet in een rolstoel zitten!
Ik pakte mijn werk weer op en probeerde, voor zover dat lukte, een normaal leven te leiden. Ze vertelden mij namelijk dat ik de Relapsing Remitting MS had. Dus het komt aanvalsgewijs en hersteld ook weer na enige weken. Niet altijd, en dan houd je restverschijnselen over. Rond pasen kreeg ik mega hoofdpijn, wat duidde op verergering van klachten. Ik kwam ziek thuis te zitten op order van de MS-verpleegkundige. Na twee weken rust, voelde ik mij velen malen beter en berichtte ik mijn baas dat ik die week daarop wel weer zou kunnen werken. Ik kon namelijk prima met het rechteroog zien, en had een heel team aan mensen die mij naar mijn werk konden brengen en halen. Ik hing de telefoon op en op 15 april kreeg ik een heftige schub. Mijn benen begaven het en met drie dagen kon ik niet meer lopen. Ik werd opgenomen voor een drie daagse prednison kuur. Covid-19 was nu goed gaande in Nederland. Zelf stond ik voor de 15 april ook frontlinie op de COVID-afdeling. Ik ben namelijk verpleegkundige van beroep, wat ik doe met enorme passie en liefde voor het vak en de patiënt.
Bij de hoofdingang van de Spoedeisende Hulp stond de bekende witte partytent. Mijn vader mocht niet mee naar binnen en dus werd ik afgezet voor de tent met mijn tas. Ik kon niet lopen en voelde mij enorm verdrietig. Want vanuit de tent hoorde ik geschreeuw’ Mevrouw kom maar binnen, u kunt daar zitten’. ‘Ja dat wil ik wel, maar ik kan niet lopen’. Ik strompelde voor zover dat ging naar binnen met die zware tas en nam plaats. Dat moment, dat je daar hulpeloos alleen staat, vond ik verschrikkelijk! Vanaf de spoed werd ik na weer onderzoeken naar de kamer gebracht waar ik drie dagen de stootkuur prednison zou krijgen om de aanval te doen verkorten. Ik hoopte dat mijn oog ook zou herstellen. Ook ik kreeg die drie dagen te maken, met alle bijwerkingen die daarbij hoorde. Hartkloppingen, waardoor ik niet kon slapen. Bittere smaak tijdens de kuur, misselijk, duizelig en mentaal helemaal naar de getver. Ik lag nachts stilletjes te huilen en lag veel wakker. Het zou langzaamaan achteruitgaan, niet zo snel! Tijdens de opname kreeg ik het eerste hulpmiddel aangeboden, de rollator. Ik ontkwam er niet aan. Ik kon namelijk net als 90% van de bevolking, alleen maar oudere mensen achter dit ding zien. Het bood veel steun en daardoor kon ik wel lopen. Na het eten deed ik steeds een rondje over de afdeling en zag toen wel in, dat dit ding me wel bracht waar ik heen wilde.
De benen herstelde na 2 weken aanzienlijk. Ik liep nog steeds niet lekker, maar ik liep wel weer los of aan een arm. Mijn linkeroog herstelde ook bijna weer volledig, toen mijn rechteroog ermee kapte. En weer werd ik aan de prednisonkuur gelegd. Ditmaal mocht ik tussen de kuren wel naar huis toe. In die weken overleden ook mijn opa en mijn oma aan Corona en kochten wij een huis. Alsof je leven niet nog meer een rollercoaster was. Versleten en verscheurd liep ik achter de wagen aan tussen de armen van mijn vriend en moeder. Half juni had ik weer 95% zicht aan beiden ogen en begon ik eind juni weer met re-integreren. Inmiddels waren de medicijnen genoeg getest met Covid en kon ik gaan starten met Tecfidera (eerstelijns medicatie).
Evengoed bleven de MRI- scans verslechteren en spookte de stamceltransplantatie al geregeld door mijn hoofd. Toch wilde ik de Tecfidera een kans geven. Augustus kreeg ik een nieuwe schub aan mijn rechterbeen, maar wilde absoluut geen prednison meer. Ik zong het wel uit, dacht ik. Eind september hadden wij een gesprek met mijn eigen neuroloog. Die vertelde dat de ziekte stabiel was, dat ik door moest met de Tecfidera en dat er over een half jaar een nieuwe MRI volgde. Ik was het hier niet mee eens, want ik voelde mij allesbehalve stabiel.
Er volgde een second opinion naar VUMC. Het VUMC zorgde er wel voor dat ik de stamcel toch uitstelde. Ik voelde mij bij het VU serieus genomen. Zo vertelde het VU dat ik helemaal niet stabiel was, maar de ziekte heel actief was. Er werd geadviseerd om nu acuut de MRI te herhalen, bij het zien van nieuwe laesies (nieuwe plekken) direct te switchen naar zwaardere medicatie. Zogezegd zo gedaan en op 6 november lag ik weer snikkend in de MRI. Ik wist dat het niet goed was. De dokter vertelde dat het niet meer te tellen was. Er waren nieuwe laesies bij, laesies die er al zaten waren groter geworden en er was een laesie weg (snap jij hem nog). Direct werd er gestopt met de Tecfidera en gestart met Tysabri infuzen. Iedere maand een Tysabri infuus.
Na de laatste MRI, besloot ik dat dit anders moest. Ik wil mijn leven terug. Tussen het verhuizen door verdiepte ik mij hoe je in vredesnaam een stichting opricht. Zetten we een bestuur op en melde ik mij aan bij Moskou. 11 oktober 2021 zal ik gaan strijden om beter te worden en mijn leven terug te krijgen. De eerste stappen zijn gezet om de stamceltransplantatie te ondergaan. Hierover zal ik jullie stap voor stap uitleggen hoe ik dat heb gedaan in de volgende blogs.
Wij hopen dat je snel het geld bij elkaar hebt zodat je zonder geld zorgen naar Moskou kan in oktober.
Girl power ?
Germie en Edwin en Dena Bandt
Dankjewel Germie, Edwin en Dena!
Veel liefs Ashley
Lieve ashley wat een verhaal ik heb er kippenvel van, ik hoop dat je het geld heel snel bij elkaar hebt zodat je de behandeling snel kan starten in moskou ik vind je echt een hele sterke,stoere en positieve vrouw
Hallo Annemarie,
Dankjewel voor je lieve woorden. Sterk is de enige optie die je hebt in zulke situaties.
Veel liefs Ashley
Kanjer, zo enorm trots op jou. Altijd positief, vrolijk en enthousiast. Topper ben je ?
Jezus wat heftig Ash!! Hoop dat je snel het geld bij elkaar hebt meid ? ben er helemaal stil van ? ik.ga je zeker volgen!!
Dankjewel Mariëlle!
Veel liefs van Ashley
Lief<3 ik op jou!
Wow Ash, stil ben ik ervan.. wat een vreselijk heftige tijd heb jij gehad en wat zal je nog moeten strijden meid!
Maar 1 ding weet ik zeker opgeven zal je niet en knokken tot het gaatje! Zoals we vroeger deden op het veld. Je bent een sterke vrouw lieve Ash!
Ik duim voor jou en wens je enkel nog goede dingen!
Ik ga je verhaal volgen en wij gaan je zeker steunen!
Liefs en een dikke knuffel op papier! Ferdy, Tanja en Trev
Wat een heftig verhaal zeg.
We kennen je niet persoonlijk maar zijn via je neef rony geraakt door je verhaal.
Natuurlijk hebben wij gedoneerd.
We hopen dat je het bedrag snel bij elkaar zult krijgen zodat je je daar in ieder geval geen zorgen om hoeft te maken.
Heel veel sterkte en succes ?
Dankjewel Mirjam voor de donatie, delen en reageren.
Ik ben je eeuwig dankbaar!
Veel liefs van Ashley
Beste Ashley,
Heftig zeg, ik wens jou heel veel sterkte straks in oktober in Rusland en alle voorbereidingen daar naar toe.
Je bent een kanjer !
Jacqueline Vroom-Haarsma
(nicht van je moeder)
Hallo Jaqueline,
Dankjewel!
Liefs van Ashley
Jeetje Ashley, wat schrik ik hiervan, ik had geen idee dat het zo erg was en dan wilde jij nog wel even wat doen voor de tennisclub om mij te helpen.
Ik hoop dat je heel snel de centjes bij elkaar krijgt om zonder zorgen naar Moskou te kunnen.
Wijffie heel veel sterkte?
Hi Ans,
Ja dat was de bedoeling, voor wat afleiding.
Helaas haalt de ziekte mij toch in.
Wellicht volgend jaar weer hihi! Dankuwel veel liefs van Ashley
Lieve Tanja, Trev en Ferdy,
Dankjewel voor jullie bericht, donatie, delen alles.
Ik ben jullie eeuwig dankbaar!
Veel liefs van Ashley
Zo dapper en sterk ben je! En altijd vrolijk en enthousiast.
Wij zijn trots op jou ?
Liefs Ricardo, Mayella en Nev
iloveyoutothemoonandback!
Dankjewel<3
Heel veel sterkte en ik hoop, dat de stamceltransplantatie aanslaat.
Hai Ashley,
Heftig zeg!!! Een jaar geleden dezelfde diagnose gehad, ook met oog uitval. Alleen is mijn jaar beter geweest dan het jouwe qua gezondheid. Ik ga je verhaal volgen, en hopelijk brengt Rusland jou wat je nodig hebt!
Hallo Saskia,
Wat vreselijk dat jij met hetzelfde moet dealen als ik.
Ook ik hoopte dat het eerste jaar wat beter zou gaan zodat ik zou kunnen wennen aan dit leven.
Helaas gaat de rollercoaster gewoon keihard door zoals je ziet.
Dankjewel voor je donatie en dankjewel dat je me blijft volgen. Ik zal zo goed als ik kan delen hoe het echte leven is en of zal zijn.
Liefs Ashley
Hoi Asley
Ik ben de moeder van Denise Domeyer.
Ik zie de strijd en de wanhoop van dichtbij.
Ik hoop zo voor Denise en voor jou dat het jullie lukt.
Ik was er in het begin optegen Moskou.
Maar veel over gelezen.
Met artsen gesproken.
Dus nu sta ik erachter.
Ik vind het moedig.
Hoop dat jullie allebei het geld bijeen krijgen.
Heel veel sterkte meis.
Gr Moeder van Denise
Hallo Inneke,
Ik hoop het ook voor ons beiden.
Op naar een betere toekomst zonder aftakeling en hulpmiddelen.
Vrij van MS.
Dankuwel voor het schrijven!
Veel liefs van Ashley
Lieve Ashley,
Ik hoop dat snel al het geld ingezameld is en je zonder zorgen naar Moskou kan.
Je bent een topper!
Dikke kus
Hallo Anne,
Dankjewel!
Veel liefs van Ashley
Hoi Ashley,
Hoe bizar is het om een stichting donatie op te zetten om lichamelijk en geestelijk leed te stoppen.
Overheid-Verzekeringen die op korte termijn blijven denken en een dergelijke behandeling niet willen vergoeden.
100 duizend euro’s medische en apotheek kosten per jaar voor goed nemen..
Resultaten zijn er al wel maarrrr “er is nog niet voldoende bewijs en mogelijkheden om het in Nederland te kunnen doen” Gaan we cultuur technisch 10 jaar terug Rusland in dan kan het wel behandeld worden?? Kost voor jezelf dan wel rond 100 duizend euro maar dan krijg je wel een eerlijkere kans. Blijft een raadsel voor mij hoe dat ze er om heen blijven draaien…
Jij ja jij gaat het eventjes laten zien wat er wel kan! Mooi!
Alle mazzel van de wereld als je naar zo’n behandeling mag toe leven droom ik zelf nog steeds.
Ik ken er die na een jaar van de
bandeling weer kunnen lopen en fietsen “zoveel de oude weer geworden zijn”
Ik kreeg zelf op mn 42e in 2009 te horen dat ik MS had en weet inmiddels wel wat het allemaal met je kan doen.
Positief blijven denken en nieuwe wegen durven te nemen naar de dingen die je nog wel kan. Ik ben ook gitaar gaan spelen en muziek doet ook een heleboel goed met je.
(Ik ben niet die rapper of artiest)
Vanaf 2009 was ik al alleenstaand en doe het te eigenwijs nog steeds alleen zolang het kan.
Door Corona toestanden nu ook nog eens beperkt tot geen aanloop thuis meer en hoeveel kun je dan nog hebben.. zit je NH tv te kijken en dan door de warme tranen heen zie je een strijder in beeld komen pffff.
Meidmeteenmissie.nl
Enorm veel respect voor jou Ashley dat je de hulp, moed, lef en energie hebt gevonden om deze reis te gaan realiseren. “Show the world” hoe het is en hoe het zou moeten kunnen!
In de hoop dat Overheid-Verzekeringen wakker worden.
En ik wens jou dan ook alle geluk en beterschap van de wereld toe!
Ik lees en leef mee.
Mooie reis en wordt er beter van! Top wuufie!
Hallo Frans,
Poeh wat een verhaal en wat fijn dat je die met mij wilt delen!
Alles, alles wat je hierboven schrijft is wat ik dus bedoel. Elke maand krijg ik nu een kuur van 1800 euro welgeteld. Dat de overheid nog niet inziet dat deze behandeling vele malen goedkoper is dat helaas niet. Maar wachten kan ik niet, zoals je wel in de docu zag.
Dankjewel blijf me volgen, wie weet kan ik jou in de toekomst nog helpen!
Veel liefs dankjewel dankjewel Ashley
Lieve Ahs, net bedrag gestort. Sterkte lieverd
We houden ook contact via whatsApp
Dankjewel Peggy en Hennie, enorm dankbaar.
Veel liefs Ashley
Hoi Ashley,
Toen ik de digitale krant open sloeg, zag ik jouw verhaal erin staan. Wat een turbulente jaren heb je achter de rug, en ook nog voor de boeg.
Als je nog dezelfde (wils)kracht hebt als toen dat ik bij je in de klas zat, moet het zeker goed komen. Heel veel sterkte en succes!
Hi Marinda,
Wat lief van je berichtje! We gaan ervoor!
Veel liefs Ashley
Ashley, ik hoop dat je het het bedrag wat je nodig hebt snel bij elkaar krijgt en je snel naar Rusland kan gaan! Heel veel succes!
Groetjes van je oud-collega van de SEH
Ik ga je volgen!
Hi Riena,
Dankjewel dankjewel.
Dikke knuffel van Ashley
Vreselijk voor jou en je familieleden en vriend
! Wat een moed heb je hiervoor nodig en zeker gaan we doneren .
Veel kracht sterkte en motivatie om dit allemaal te doorstaan .
Dankjewel Tamara voor het doneren, reageren en delen. Ik ben je enorm dankbaar
Liefs van Ashley
Trots op onze oudste dochter hoe positief ze in het leven staat ,
Als familie steunen we haar in deze strijd tegen MS
Ik wil iedereen bedanken voor het doneren,delen het is overweldigend ♥️
Lieve Ashley, 27 jaar geleden, toen je voor het eerst in onze armen lag, was je al een vrolijke baby!
Ontzettend knap van je dat je zo goed kunt relativeren en filteren.
Door je positiviteit en enthousiasme lukt het jou om deze negatieve spiraal te doorbreken.
Dapper en krachtig, kortom je bent een toppertje.
Heel veel liefs,
Ron en Helene
Dankjewel toppers!
Veel liefs van Ashley<3
Hey Ashley. Zag vanmiddag je verhaal op Facebook en moest plots je verhaal onderbreken. De hele dag verder spookte je verhaal door mijn gedachten. Na een half uur speuren weer gevonden. Ben niet zo handig met internet.Heb het filmpje net afgekeken, heftig maar toch een positief We wensen je heel veel kracht en sterkte toe.
Familie Calderon
Hi Louise,
Dankjewel<3
Liefs Ashley
Hey je verhaal heeft me echt geraakt. Ik weet (niet persoonlijk) hoe belangrijk het is om die behandeling te doen. Ik hoop dat je het bedrag bij elkaar hebt zodat je die behandeling kan doen. Ondertussen hoop ik dat je goed gesteund kan worden om de mensen om je heen en de wereld positief kan zien. Daarom heb ik geld gedoneerd om dat ik je het echt heel erg gun! Sterkte meid ❤️
Louise ik ben je enorm dankbaar!
Liefs van Ashley
Wauw, wat een verhaal! Ik doneer graag om een beetje bij te dragen op de weg naar Moskou. Veel sterkte en succes!
Dankjewel Jack!
Liefs Ashley
Ashley, wij wensen jullie heel veel kracht en moed toe de komende tijd. Houd je enthousiasme en positiviteit. Bij dat we je een klein stuk op weg kunnen helpen. Zet ‘m op! Liefs!
Ahh wat lief!
Dankjulliewel!
wauw ashley
wat een verhaal
ben er stil van
ik hoop dat dat je het voor elkaar krijg het bedrag bijeen te krijgen en dat je dit najaar naar moskou kan gaan afreizen voor je behandeling en zal bidden voor je dat het gaat aanslaan
je ben een topper en een vechtertje
ik ken je niet zo goed maar weet zeker dat het je gaat lukken
heel veel sterkte en liefde van mij
milly (nicht van je mam)
Lieve Milly,
Dankjewel voor je berichtje!
Ik denk dat oma razend trots was geweest op de vechtlust van haar klein dochter.
Ik hoop ook dat het gaat lukken.
Veel liefs Ashley
Hoi Ashley, wat een foute rollercoaster waardoor je overspoelt wordt, heel veel sterkte en uiteraard gedoneerd zodat je 11 oktober je behandeling in gaat. Een dikke pakkerd van ons Klaas&Joke
Lieve Klaas en Joke,
Ik wil jullie ontzettend, met heel mijn hart bedanken voor jullie donatie!
Dat we na Moskou weer samen naar centerparcs kunnen met een lekker portje!
Veel liefs Ashley
Ashley, zag je bericht in de krant en herinnerde mij de naam Kolster. Zag jou samen met de drieling toen je 3 jaar oud was.
Was jeugdverpleegkundige in die tijd en zag hoe druk je ouders het hadden .
Heb een bedragje aan de stichting overgemaakt niet veel maar uit een goed hart. Ik wens je heel veel sterkte en duim voor je.
Hoor veel positiefs over de behandeling!
Hallo Maria,
Wat bijzonder, ik kan u even niet voor mij halen.
Maar wat mooi dat u mij herkende na al die jaren.
Elk bedragje geld en ben ik ontzettend dankbaar voor!
Dank dank dankuwel.
Liefs Ashley
Hallo Ashley, ik heb met je moeder zwangerschapsgym gevolgd toen zij zwanger was van de drieling en ik van Frank. Later hebben we elkaar ook wel bij basketbalwedstrijden gezien van de kinderen. Onze oudste zoon Erik is nu 27, dus een beetje jouw leeftijdsgenoot. Ik heb je documentaire gezien en heb wat gedoneerd. Als het mij en mijn gezin zou overkomen, zou ik het ook fijn vinden als ik wat steun kreeg van mijn dorpsgenoten. Ik wens je heel veel sterkte en hoop echt dat je het financieel voor elkaar krijgt om naar Rusland te gaan.
Hallo Linda,
Ik ken u vanuit het dorp. Wat superlief dat u gedoneerd hebt!
Ik en mijn familie zijn u eeuwig dankbaar.
Veel liefs Ashley
Hallo Ashley,
Wat een indrukwekkend verhaal.
Ashley, ik weet dat jij heel hard kunt werken en vechten om een doel te bereiken. Daarbij ken ik je ook als een gezellige, integere en eerlijke vrouw. Jij bent echt een kanjer.
Om je doel te bereiken, heb ik gedoneerd!
Lieve groet.
Lieve Lieve Elly,
Of eigenlijk mijn favo, voorbeeld lerares van de verpleegkunde!
Dankuwel voor uw donatie! Ik hoop nog lang hierna mijn werk uit te kunnen voeren als verpleegkundige, omdat ik daar zo van houd en nu in het geding dreigt te komen.
Liefs Ashley
Heel veel s6 met je missie, ik heb mijn bijdrage overgemaakt en hoop dat je in oktober naar Rusland kan!! Heel veel s6 en sterkte ?
Dankjewel voor je bijdrage, duizend maal dank!<3
Liefs Ashley
Hallo Ashley. Ook wij stonden stil bij het artikel in de krant. Wat vinden wij je dapper. Je kent ons niet maar ik heb met jouw moeder gewerkt op kantoor. Dit vonden wij een donatie waard. We wensen je veel sterkte toe samen met je vriend en familie. Veel succes met alles. Groetjes van ons.
Hallo Corry, wat enorm lief dank dankuwel.
Veel liefs Ashley
Beste Ashley
Ook wij kennen elkaar niet maar ik ben een fietsvriendin van Wil.Ze vertelt vaak over je en nu lees ik je verhaal, ongelofelijk wat je allemaal mee maakt en moet doorstaan! Ik hoop zo dat het je gaat lukken in Rusland en dat die behandeling gaat aanslaan! Ik wens je alle goeds toe ( ook voor Sven)
Groet Femke
Dankuwel Femke!
We gaan ervoor!
Liefs Ashley
Hallo Ashley,
Ik ken je niet persoonlijk maar ik herken je verhaal, blijf knokken dan blijf ik voor jou en je naasten duimen.
Heel veel succes in Moskou !
Dankjewel Pim! Wat lief <3