Ik werd vroeg wakker van de adrenaline.Marcel (uit Den Helder) klopte op de deur, hadden even gekletst.Toen ben ik mij gaan wassen en aankleden.Kreeg ontbijt maar had ook mijn eigen ontbijt al op rond 7:00 uur.
Toen om 10:00 uur weer prednison infuus. Ik kreeg helemaal een rood gelaat en heel warm.  Nadat het prednison infuus erin zat toch even buiten geweest een blokje om met Wendy. Smiddags weer rusten want werd helemaal niet lekker van de hartkloppingen. Ik had een pols van 130 per minuut in rust en voelde dat hart echt uit m’n borstkas knallen. Heel erg opgejaagd maar ook zo vermoeid dus dat is geen goede combi. Smiddags op bed gelegen want was out of order. De arts kwam langs om mij te onderzoeken en zei we gaan starten met hart medicatie. Hartmedicatie? Ja want je hart moet sterk zijn voor de chemo en nu is hij over zijn touren. Je gaat starten met bisoprolol 5 mg om hem rustig te krijgen. Dat vond ik wel heftig. Meid van bijna 30 aan de  hartmedicatie maar ik dacht ook. Ja hij zal het weten indd ik moet zo fit die chemo en alles in dus doe maar. 

Vervolgens kreeg ik nog een inwendige echo om te kijken of “down under” alles oké was. Ik legde haar uit met mijn beste vrekkige Engels, want ook dat lukt mij bijna niet door mijn ms. Dat ik twee weken geleden de punctie heb gehad en waarschijnlijk nog 18 wonden zou zien. Maar alles was helemaal oké. Ze wilden dat checken of er geen bloedingen konden optreden tijdens de chemo’s. Echt ze controleren hier alles. 
Toen mijn vader gesproken en gezegd dat de middag geen fysiek contact gaat worden, omdat ik niet in mijn hum was. Dus ben verder op bed gaan liggen en heb mijn rust gepakt. De avond ook. Het is bijna niet uit te leggen maar je bent super hyper en je wilt van alles, maar tegelijkertijd ben je ook helemaal gesloopt. Dus ik viel in slaap om 20:40 uur maar werd om 23:00 uur wakker van de spuit in m’n arm. Waarna ik onverwachts toch weer verder sliep. Tot 2 uur snachts. Daarna was ik klaar wakker. 
Het gaat nu echt beginnen merk ik. Je merkt dat de medicijnen wat gaan doen. Je bemerkt de bijwerkingen ervan. Ik heb zin in maandag, omdat het van mij mag starten maar ergens heb je ook totaal geen idee wat je kan verwachten. Als dit het dan is denk ik. Nou beetje pijn kom maar door. Of wordt het velen maar erger? Je hebt geen idee. En dus is alles wat je kan doen afwachten, over je heen laten komen en het gewoon maar te doen. Neem die sprong in het diepe. 
We zijn hier gewoon al bijna een week! Alsof het gisteren was dagen gaan hier zo snel. Bedankt voor alle lieve berichtjes, medeleven, skype gesprekken. Het maakt het echt dragelijker. Dankje