05:15 uur werd ik wakker van gerommel op de gang en om 5:30 stond er een zuster in mijn kamer om bloed af te nemen. Zal vast voor de stamcellen zijn. Daarna niet meer echt kunnen slapen en om 06:00 uur er maar uit gegaan. Nu was ik nog een lijnloze vrouw en kon ik mij nog even lekker douchen en mn bolletje wassen. Schoon opgetuigd klaar voor deze spannende dag. Ik had mijn eigen ontbijt al op met wat bakken thee en koffie, want ik dacht ja ik lig straks 5 uur stil. De dokter kwam rond 08:30 langs om mij opnieuw te onderzoeken en ik kreeg een rustgevende pil genaamd alprazolam. Ik was helemaal dizzy en liep dizzy achter de zuster aan om 09:00 uur voor het plaatsen van die lijn. Het komt ook omdat je zelf in het ziekenhuis werkt. Je weet teveel. Ik moest 20 min wachter toen ik aan de beurt was. Ik moest op een harde tafel liggen en voelde, mijn nog steeds hart kloppende hart, tekeer gaan. Ik moest er stiekem om lachen, want als ik niet oppaste klopte hij me nog van dat bankje af. Adem in adem uit Ash, ga terug naar die buik ademhaling.

Boven mij stonden er twee Russchische vrouwtjes wild tegen elkaar te praten en werd er met grof geweld mijn hoofd naar links geduwd. Er werden steriele lakens over mijn hoofd gelegd en ze ging lekker royaal met de jodium tekeer. Er werd een dot gel op mijn hals aangebracht waarmee zo onder echo geleide kon kijken naar mijn vaten. Toen vertelde ze ja ik ga je wat verdoven doet 30 sec zeer. Dat is gewoon een prikje om te verdoven, dat stelde niet veel voor en telde in mijn hoofd met dr mee. En toen begonnen ze alsof ze een tuinslang door het riool gooien. Je voelde niet fijn, maar pijn kan je het absoluut niet noemen. De pleister trekt aan je nek waardoor je je nek moeizamer kan bewegen, maar he dit is maar voor even.

Toen ik terug kwam op de kamer gelijk door voor foto, om te kijken of die katheter goed zit. En dat zat die (zucht)! Toen ik daarna terug kwam in de kamer stond er een enorm lawaai van een apparaat mij al op te wachten. De stamceloogster.

Ik kreeg een luier in mn handen gedrukt, van trek dit aan, voor het geval je moet plassen en mocht in bed gaan liggen. Om mij heen eerder er allemaal slangen aangesloten en het circus kon beginnen. Nou niet alleen je stamcellen worden uit je gehaald, maar je humor en je hele hebben en houden ook. Ik heb uren geslapen naast die herrie. 5 uur heb ik eraan gelegen, maar werd wakker toen moest ik nog 1 uur. Tussendoor komen ze steeds bij je kijken of alles goed gaat.

Rond 14:30 kwam de hematoloog aan mijn bed. Ik mag je feliciteren! jij hebt geen 2 miljoen stamcellen geoogst, maar 3 miljoen! dat is excellent. Are you kidding me? De slangen werden verwijderd en er werd nog een stootkuur prednison gegeven en dat was deel 1.

Toen heb ik die luier uit gedaan, want ik weigerde gewoon te drinken, dacht dat halen we later wel in en ben naar buiten gegaan. Ik merkte wel dat ik ontzettend moeilijk liep en weinig energie had. Ik heb het volgehouden buiten totdat pap langs kwam, maar baalde hem zo kort nog te kunnen zien.

Bij terugkomst stond er weer een twee gangen diner klaar van een stuk vlees en dikke pap van raar graan. Deze dag is overleefd, deze spannende dag is gewoon klaar. Op naar de volgende dag, met meer rust voor het lichaam.

Liefs Kanjers van Ash