Geheel helder zal dit bericht niet zijn, maar dat kan ook nauwelijks met een bomvolle kop vol chemo.

ik zou vandaag verhuisd worden naar het isolatie gedeelte. Dan was ik daar maar alvast. Dus ik was al heel tactisch allemaal spullen aan het inpakken en rod 09:00 uur was ik verhuisd. Klaar voor de chemo. Ik werd gewogen 7 kg kwam ik aan van de prednison. Ik koos toch maar wel voor een katheter, als je 7 x in een uur moet plassen en je zo zwak bent, gaan er ongelukken gebeuren. Aangekoppeld aan het infuus. En als eerst startte we met vocht en fluradabine. (kan het niet meer uitleggen, maar dan moet je het even googelen). Je wilt zelf de controle houden als verpleegkundige, maar dat gaat gewoonweg niet meer.

Toen de chemo. Als je dat voelt inlopen. Je bent van de wereld, je kan niks. Andere dimensie. Je kan niet helder meer denken, zweten, hartkloppingen, schokken. Het enige wat ik nog dacht was laat het allemaal maar gebeuren. je ligt in bed je kan er niet uitvallen. Ze houden je goed in de gaten. 5 uur lang heeft dit geduurd. Toen werd dat apparaat uit de kamer geschoven en heb ik eerst overstuur papa geskyped wat mij nou was overkomen. JE kan je nog zo goed voorbereiden, maar iedereen reageert anders. Dus ik liet het gebeuren bleef nog uren slapen om weer te landen en aan het eind van de dag was ik weer een beetje helder. Wel vermoeider, want na 10 min iets doen val je weer in slaap.

Ik heb totaal 8L/10L aan vocht verloren en kreeg in de avond nog allemaal infusen tegen mn nieren, en misselijkheid. Op tijd ben ik gaan slapen. 1 down chemo 5 to go.