19 oktober startte ik met 6 dagen chemo. Zodra de chemo inliep was ik van de wereld. Ik kon mij alleen maar overgeven aan mijn lichaam, aan het gif wat in mijn lichaam liep en alles verwoestte. Ik hoorde de mensen wel, maar was niet helder. Ik kon alleen maar liggen met mijn ogen dicht terwijl het een na andere infuus werd aangesloten. Ik droomde van alles en hallucineerde. Als de chemo ingelopen was, had ik meestal een uur voor de bijwerkingen kwamen. Rillen, schokken, zweten vooral heel veel zweten en gedesoriënteerd. Pap hielp mij op de Skype door domweg dingen voor te lezen of te vertellen wat voor weer het was. Rond het einde van de middag was ik weer een beetje helder. Ik kon in ieder geval aan tafel zitten en mn eten naar binnen werken. Ik weet ook niet veel van deze 6 dagen meer. Ik heb vooral heel veel geslapen in een donkere kamer en gelegen. De laatste chemo liep in op 25 oktober.

Ik heb geprobeerd om rustig te blijven en de tijd af te wachten. Het moest beter gaan worden. Pap telde de dagen af en ik weet nog van dat ik dacht 4 dagen chemo nog 4 dagen, voelde als oneindig.

toen maandag 25 de laatste chemo erin zat ben ik met mijn bijwerkingen en al naar buiten gegaan. Ik moest frisse lucht hebben een ander perspectief dan die vier gele hoge muren en de binnenkant van mn ogen. Het was echt overgeven aan je lichaam en wachten, want ook hieraan kwam een eind wist ik. Ik moet wel zeggen dat ik het erg heftig heb ervaren, de drugs, dat brein. Ik keek vaak niet helder uit mijn ogen en zei ook maar wat. Je moet er echt door, echt doorheen. Alleen.

Nogmaals iedereen ervaart chemo anders. Ik heb hier nog een vrouwtje die het heel zwaar heeft, maar ook mensen zijn die er niks van merken. Je kan je hier dus niet voor voorbereiden.

26 oktober was dan eindelijk de dag dat het gaan gebeuren zou. Mijn stamcellen terug. Mijn gloednieuwe schoongemaakte imuumsysteem. De hele kamer veranderde in een blauwe operatiekamer met apparatuur en slangen, buizen. En uiteraard de kerstboom vol met alle infusen. Infuzen om je organen te beschermen, vocht en steroïds. ik werd aan de echocardiografie gelegd bloeddruk, zuurstof alles was erbij. En toen werd het uit aangehangen en druppelde het in. Ze zeiden vooraf dat het kon smaken naar tomatenketchup. Ik had daar een totaal andere verbeelding bij. Want nu werd al het speeksel uit mn mond getrokken en kreeg een droge mond met tomatenpoeder. Ik moest er een paar keer van hoesten omdat het zo droog was. paar slokken water en rustig blijven liggen. Na 20 min zaten ze erin en werd er geapplaudisseerd. En volgde de volgende infusen, maar toen was ik alweer in slaap. Na 3 uur was het klaar en kreeg ik de badge of ‘New life’.

Ik heb de rest van de middag geslapen en voelde niet direct nieuw leven of anders. Misschien omdat ik zo diep ben gegaan?

Avond hebben Wendy en ik chips gegeten om te vieren dat ik een nieuw leven heb. Dat was fijn. Ik had namelijk iedereen aangespoord om taart te eten die dag. Puur omdat ik het niet kan en ik er blij van wordt als jullie taart voor mij eten haha!

Ik ging na het eten direct weer slapen en werd de volgende ochtend pas weer wakker.

(heb serieus nog nooit zoveel geslapen in mijn leven denk ik)